Wie zijn billen brand…

Daar ben ik dan weer eens. Naast de kaartjes en mailtjes die ik van iedereen krijg, krijg ik ook al klachten te horen. Ja klachten! Dat het zo lang duurt voordat ik weer een verhaaltje schrijf. Nou, ik ga jullie echt niet verwennen met dagelijks een uitgebreid verslag van wat ik die dag allemaal heb gedaan. Daarvoor is hier te veel te doen: winkelen, reisjes maken, zwemmen, winkelen, lekker eten, koken, winkelen en ook nog stage lopen.

Stage lopen gaat best goed. In het begin was het allemaal wat moeizaam en was de vraag wat we allemaal konden doen. Ik heb toen ook veel gewoon stil gezeten omdat er niet veel voor ons te doen was. Inmiddels zijn we alweer bijna vijf weken op de afdeling en hebben Anthe en ik ons tussenevaluatie gesprek gehad. Dit hadden we samen gedaan ik combinatie met het gesprek over onze opdrachten. Wij hebben bedacht dat we een klinische les gaan geven over hepatitis en dat we een inwerkschema maken voor (Nederlandse) studenten. Dit werd allebei goed ontvangen. De evaluatie ging ook wel goed. Zuster Minerva was positief en zou nog bij collega’s navragen wat zij van ons vinden.
Vorige week heb ik twee dagen op de behandelkamer gestaan. Ik vond dit niet heel interessant, ik had niet zoveel te doen en er werd niets uitgelegd. Het enige wat ik wel leuk vond om te doen was dat ik de mensen hun injecties en infuusmedicaties mocht geven.
Deze week was ik verantwoordelijke op de eerste zalen. Dat is heel anders werken! Je hebt het ineens druk. Ik heb nauwelijks een moment stil gezeten en zelfs de pauze kwam ik vaak pas drie uur later aan toe. Dit had ik dan ook hard nodig! Ik vind het soms wel iets te druk, maar ben blij dat ik in elk geval de hele dag bezig ben. Zo zit je niet continu op de klok te kijken om te zien of het al drie uur is (dan zijn we dus vrij).
Een collega van ons had ons twee weken terug uitgenodigd om bij haar salsalessen te komen kijken. Dit hebben we dan ook gedaan en ze vond het geweldig dat we er waren. We zijn met ons vieren gegaan, Anthe, Lianne, een nieuw meisje bij ons in huis en ik. Onze collega, Gisla, had al eerder mensen uitgenodigd om te komen kijken, maar er was nog niemand echt gekomen. Na haar salsales hadden we gevraagd of ze nog mee ging naar de Waterkant, een paar andere huisgenoten zaten er ook al. Ze wou mee en we hebben het nog erg gezellig gehad. Het was veel later geworden dan we hadden gedacht.
Na het weekend was het helemaal te merken hoe leuk ze het had gevonden dat we er waren geweest. Ze had allemaal recepten opgezocht voor mij en vertelde dat ze was vergeten om pom tayer mee te nemen. Ze was benieuwd of ik het zou kunnen maken en wou dan graag een stuk proeven. De week erna had ze het mee genomen en het ligt nu in de vriezer. We moeten eerst zien uit te vinden hoe de oven hier werkt. Na een salsales van haar hadden we haar ook uitgenodigd om te komen eten, helaas mogen er geen buitenstaanders op het erf komen en we hadden dan ook de pannen mee genomen naar de Waterkant. Het weekend erop was ze naar een beurs geweest en heeft daar een kookboek voor mij gekocht. Ze vond dat ik lekker kon koken… Binnenkort gaan we een weekendje met haar weg naar een Indianendorp in de buurt. We moesten maar even gaan kijken wat we allemaal nog niet hadden gegeten of wat we graag nog een keer wouden hebben. Het zal een groot feest worden is ons beloofd. Ik ben benieuwd.

Vorig weekend zijn we ook een dagje weg geweest. We hadden Lientje en haar broer weer gevraagd of ze wouden rijden. We zijn toen naar Weg naar Zee geweest. Dit is een bedevaartsoord. Eerst zijn we bij een openlucht crematorium geweest. Deze meeste Hindoestanen worden op dergelijke wijze gecremeerd. Het lichaam wordt op een stapel hout gelegd en dat wordt aangestoken. De familie blijft erbij tot het lichaam is opgebrand om vervolgens de resten te verzamelen en uit te strooien. Ik vind dit een mooie manier van cremeren.
Die dag zouden er drie mensen gecremeerd worden, waaronder een meisje van 14. We hadden begrepen dat ze verliefd was geworden op een oudere jongen en dat haar ouders dit afkeurden. Ze heeft toen vergif gedronken. Het schijnt hier bij Hindoestanen het vaakst voor te komen dat men zelfmoord pleegt, meestal door vergif te drinken. Dit was wel heel apart. Later zijn we de drie lijkwagens nog tegen gekomen met de stoet mensen erachter. Uit respect hoor je dan te gaan staan als het lichaam langs komt.
We zijn ook nog naar een klein strandje gelopen. Daar hebben we even rondgelopen en er was iemand ‘warme vis’ aan het roken. Ik mocht een stukje proeven en later kregen de anderen die wouden ook wat. Ik vond het echt lekker. Daarna zijn we verder gereden naar de Hindoestaanse tempel. Hier stonden een paar hele grote beelden en nog allemaal andere beelden. Lientje mocht helaas niet mee naar binnen die dag omdat ze niet rijn was. Ik vond de beelden erg mooi. De meeste beelden daar zijn door mensen gedoneerd. Er wordt dan samen uitgezocht welk beeld bij ze hoort en daar kunnen ze dan één van doneren.

Na een halve dag op pad te zijn geweest zijn we terug gegaan. Anthe en ik hadden besloten om onze fietsen bij het ziekenhuis op te halen omdat de dag ervoor het heel hard had geregend en we met de taxi naar huis waren gegaan. Daarna wouden we gaan zwemmen. We hadden onze fietsen gepakt en waren nog even een winkel ingedoken om een jurkje voor Anthe te kopen. Toen we weer buiten kwamen regende het weer heel hard. Tja, dat schijnt erbij te horen in de regentijd… Na ongeveer een half uur zijn we naar de overkant gevlucht om even een supermarktje in te duiken. Daar hebben we een stuk taart gekocht en die hebben we op een klein droog plekje op gegeten. Na nog eens drie kwartier buiten te hebben gezeten met mensen die de winkel in liepen en ons vragen of het gezellig is, waren we er zat van. We zagen een pick-up truck staan en hebben onze stoute schoenen aan getrokken. We hebben gevraagd of onze fietsen achterin mochten en of we voor 10 SRD naar huis gebracht konden worden. Dit was prima. Na even gepraat te hebben bleken de twee heren onze taxichauffeur Anand ook te kennen. De fietsen werden achterin gegooid en wij kropen lekker droog voor in. Toen kregen we in de gaten dat de tweede man achterop was geklommen om bij de fietsen te gaan staan, in de stromende regen! Maar goed, we zijn thuis gekomen al was het soms best spannend aangezien er over weggetjes werd gereden die wij niet kenden en die dood leken te lopen maar wat later bleek een snelle route te zijn naar de Kwattaweg. Na nog een warme vis van de heren te hebben gekocht waren wij een avontuur en een vis rijker en droog. We zijn maar niet meer gaan zwemmen ;)

Afgelopen weekend zijn we ook onverwacht weggeweest. Onze huisgenoten bleken voor het weekend een auto gehuurd te hebben en ze gingen met zeven mensen weg. Wij bleven met vier mensen achter. Dit vond ik wel jammer, maar goed, daar moet je dan maar het beste van maken. En dat hebben we gedaan. Er was die week een pabo lerares gekomen en zij zou met Prem, Maya (zijn vrouw) en kinderen een tripje gaan maken. Maya en de kinderen gingen niet meer mee dus er was weer plek vrij, of wij zin hadden om mee te gaan. Dat was vrijdag rond elf uur. Als we mee gingen, zouden we om twaalf uur weg. Na snel beslist te hebben (Koninginnedag vieren of op trip) zijn we rond half één vertrokken. Nog niet helemaal duidelijk waar we naar toe zouden gaan.
De dagen ervoor had het vrij veel geregend en de weg was dan ook, gedeeltelijk, niet zo heel goed. Na een paar uur rijden op asfalt kwamen we op een bauxietweg. Deze weg was heel hobbelig met veel modderplassen. Het was soms spannend of we er wel door heen zouden komen. Op een gegeven moment was er zo’n diepe kuil dat we vrij hard er in reden waarop de motor afsloeg. Er bleek een pin (of hoe je dat ook maar wil noemen) van de accu te zijn losgeschoten. Na deze weer bevestigd te hebben konden we weer verder rijden. We hebben ongeveer zes uur gereden voordat we op onze overnachtingsplek aankwamen: Bakaaboto. Dit ligt langs de Surinamerivier, vlakbij het Brokopondomeer (een groot stuwmeer). De Surinamerivier komt op deze plek met meerdere rivieren samen waardoor er allemaal stroomversnellingen zijn. Er liggen ook veel rotsen in zodat je heerlijk in het water kan liggen en een massage krijgt. Je moest er echter wel voor uitkijken dat je niet door de stroming werd mee gevoerd.
Toen we er aankwamen was het al redelijk donker. Gauw hebben wij drieën onze hangmat opgehangen, de anderen gingen in een bed slapen. Prem was ondertussen alweer bezig met koken. Het blijft lekker. Ik was blij dat ik weer een keer vis at. ‘Thuis’ eten we het eigenlijk nooit omdat Lianne er helemaal niet van houdt en Anthe ook liever vlees eet. Na het eten nog een paar Borgoe colaatjes gedronken en de hangmat ingedoken.
’s Morgens weer vroeg wakker. Het was heerlijk om alleen maar het geluid te horen van de watervallen, vogels en krekels. Dat er ook nog zulke plekken bestaan!
’s Middags moesten we vroeg alles opruimen omdat een gezin de hut voor het weekend had gehuurd en zij vroeg arriveerden. Dit was wel jammer maar Anthe en ik hebben nog heerlijk in het water en in de zon gelegen. Iets te lang bleek later… Mijn rug was een ‘beetje’ verbrand. Dit was tijdens de terugreis in het busje wel te merken :s Maar je moet er wat voor over hebben als je een kleurtje wil, laatst was er nog een portier van het ziekenhuis die zei dat we er vast nog niet zo lang waren met ons ‘witte chocolade-kleurtje’. Nou ja zeg…
Onderweg zijn we nog gestopt bij het stuwmeer. De zon begon net onder te gaan wat een extra mooi uitzicht gaf. Van het middageten hadden we nog restjes mee genomen en dat hebben we bij het stuwmeer nog op gegeten. We hebben nog een keer vastgezeten in een bauxiet modderbad, maar met wat voor- en achteruit rijden zijn we erg gelukkig weer uitgekomen.

Zondag hebben we lekker helemaal niets gedaan om weer bij te komen en ons voor te bereiden op de nieuwe stage week.
Binnenkort weer een nieuw avontuur en een nieuw verhaal. Maar eerst zijn hier de foto’s nog van deze avonturen en nog een filmpje voor de liefhebber:
Weg naar Zee: http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/WegNaarZee
Bakaaboto: http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/Bakaaboto
Filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=h8GaHBtSoRU