Oost west... Sranan best
Door: Justa
Blijf op de hoogte en volg Justa
10 Augustus 2010 | Nederland, Groningen
De avond voor ons vertrek, zaterdagavond, zouden we met iedereen die was overgebleven van de Kwattaweg. Dat waren er nog acht, waarvan Anthe, Lianne en ik die zondag zouden vertrekken en nog drie anderen zouden die maandag vertrekken. Toen de taxi er was en iedereen haar laatste spullen pakte viel de stroom uit. In heel Paramaribo. Dat was best donker. Een aantal gebouwen hadden een eigen generator en een paar stoplichten deden het nog heel even op de zonnepanelen. De bank had gelukkig nog wel stroom dus kon ik nog pinnen. Toen we daar wouden wegrijden botste Anand tegen een hoge stoeprand op: lekke band. Wij allemaal het busje uit en Anand aan het werk. Eerst op een steen rijden, achter een krik plaatsen, voor een krik en band verwisselen. Dit ging vrij vlot en al snel reden we weer. Maar dat klonk toch niet helemaal goed… Oeps, vergeten de krik aan de achterkant weg te halen. Nadat ook die verwijderd was konden we naar het restaurant. Hier was ook geen stroom, maar een aantal gerechten konden gelukkig wel bereidt worden, want we hadden al behoorlijk honger. Na een tijdje ging het licht weer aan en konden we de maaltijd afronden en zijn we naar het ’t Vat gegaan voor een laatste cocktail in Suriname. Snik. Het was echt tijd om afscheid te nemen.
Om kwart voor zes ’s morgens stond Anand voor onze deur. Koffers in de bus en rijden maar. Dag Kwattaweg, dag Paramaribo, dag Suriname. Onderweg naar Zanderij (het vliegveld) had ik al een keer eerder een straatbordje gezien wat mijn aandacht had getrokken. Hier wou ik toch nog even een foto van maken, aangezien ik toch mijn eerste jaren in Groningen aan de Bankastraat heb gewoond. Op het vliegveld aangekomen kwamen we erachter dat de telefoondienst van de SLM (de maatschappij waarmee we naar Curaçao zouden vliegen) toch niet helemaal gelijk had. Die had namelijk verteld dat we tussen zeven en acht moesten inchecken dus wij keurig op tijd om erachter te komen dat we een uur langer hadden kunnen liggen omdat de balies pas om acht uur open gingen. Dan maar nog even genieten van een zonsopkomst. Om acht uur zijn we in de rij gaan staan om in te checken. Ondanks dat we alle drie al een doos naar Nederland hadden gestuurd met extra bagage hadden Anthe en ik toch nog wat overgewicht. Gelukkig werd hier niet moeilijk over gedaan en konden we door de douane. Daar kregen we nog een stempel. We werden in een apart hokje genomen om gefouilleerd te worden en de handbagage moest gecheckt worden. Dit hield in dat ze er een vluchtige blik in wierpen en we weer verder konden lopen. Op naar het vliegtuig.
In het vliegtuig viel ik al snel in slaap, ik heb niet eens door gehad dat we waren opgestegen. Na twee uur vliegen kwamen we aan in ons vakantieland, Curaçao.
We werden opgehaald door onze ‘huisbaas’ Rian. Een Nederlandse vrouw die zich in Curaçao gevestigd heeft en appartementen verhuurd. We hebben ons geïnstalleerd in het appartement en zijn ’s avonds met Rian en een vriendin van haar naar Cabanabeach gereden waar een live band voor salsa muziek was. We zijn eerst wat met zijn drieën wezen eten, we moesten even wachten tot er een tafeltje vrij was. Toen we aan de bar zaten hebben we onze ogen uitgekeken. Overal Nederlanders! In de bediening, achter de bar en als gasten. Alles moest snel snel snel anders werd het koud of te warm. Ik kreeg bijna hoofdpijn van al dat gestress dat ik om me heen zag! Wat een drukte ineens.
Maar, we hadden het nadat we besteld hadden erg vlot (normaal waren we gewend een half uur tot een uur te wachten) wat we erg konden waarderen omdat we best wel trek hadden.
De volgende dag, maandag, konden we op tijd een auto regelen zodat we twee van onze Kwattahuisgenoten van het vliegveld konden halen. Zij zouden bij ons in het appartement komen! Nadat we ze hadden opgehaald hebben we hun laten uitpakken en bij slapen en zijn we met zijn drieën naar de beroemde pondjesbrug gereden. Helaas was het weer de laatste dagen niet heel goed en ook die dag was het wat bewolkt maar gelukkig nog wel warm. Nadat we dronken de brug afkwamen, nou ja, niet echt dronken maar zo voelde het wel zijn we even wezen winkelen. Heel anders dan in Suriname en een stuk duurder.
Dinsdag zijn we met de auto richting het westen van het eiland gereden. Inge en Gerry kenden nog iemand vanuit Suriname die daar een appartement had en daar ’s avonds mee hadden afgesproken. Bij Playa Lagune zijn we gaan zwemmen. Dit was in een baai. Op de rotsen daarboven stonden allemaal appartementen. Er kwam de opmerking van daar zal je maar je vakantiehuisje hebben toen Inge de persoon die daar zat herkende. Het was het stel waar ze ’s avond mee hadden afgesproken. Zij gingen op dat moment naar een andere baai toe om te zwemmen en ’s avonds zijn we met zijn allen uit eten geweest. Helaas heeft Gerry toen een koudje gevat, dus die voelde zich niet echt lekker en is de volgende dag ook niet mee geweest naar de boka’s.
Ik weet niet hoe ik moet uitleggen wat boka’s zijn, dat moet je maar op de foto’s bekijken. Het was in elk geval wel ontzettend mooi!
Lianne had altijd al als droom om ooit met dolfijnen te zwemmen en mij leek het ook wel leuk. Zo gezegd zo gedaan. Die donderdag zijn we met zijn tweeën het water in geweest om met dolfijnen te zwemmen, de anderen wilden het niet maar waren wel mee. Het was erg bijzonder om zo’n dier aan te raken en mee te zwemmen. Na het zwemmen hadden we besloten de andere kant van het eiland te gaan bekijken. Hier hebben we een baai opgezocht om te gaan zwemmen. Inge en Gerry hebben toen besloten dat ze een cursus catamaran zeilen wilden doen, Anthe is één keer met ze mee geweest.
Die vrijdag zijn ze ook wezen zeilen en hebben wij heerlijk aan het strand gelegen. Die zaterdag zijn we gaan duiken. Anthe was woensdag jarig geweest en wij hadden haar een introductieduik gegeven, ook nog met de huisgenoten van de Kwatta. Helaas had Inge last van haar oren en dacht Gerry dat ze niet mocht omdat ze nog steeds wat verkouden was. Inge mocht inderdaad niet en Gerry mocht wel. Na eerst wat theorie te hebben gehad (en een heerlijk bakje Senseokoffie!!) konden we ons omkleden en kregen we de uitrusting op de rug. Eerst in ondiep water oefenen met het ademhalen. Dit ging goed en we mochten dieper. Ik werd als eerste naar de bodem gebracht waar we nog wat trucjes zouden leren voordat we echt gingen duiken. Helaas lukte het Gerry niet om naar beneden te komen omdat het niet ging met het ‘klaren’ van haar oren. De druk deed te veel zeer op haar oren en ze is terug gegaan en we zijn met ons drieën verder gegaan. We hebben tot twaalf meter gezwommen! Wat ontzettend mooi die vissen en het koraal! Na ongeveer driekwartier kwamen we weer boven. Nadat we de uitrusting weer afgedaan hadden zijn we wezen lunchen bij Jaanchie’s. Dit restaurant staat bekend om zijn bijzondere menukaart, de eigenaar komt aan je tafel staan om de menukaart voor te dragen. Op de menukaart stond ook hagedis. Dit hebben we ook maar uitgeprobeerd. Het vlees vond ik best lekker, alleen de manier waarop het klaargemaakt was (leek op hachee) vond ik minder lekker. Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende dag om kwart voor zeven op de boot moesten zitten naar Klein Curaçao. We waren al gewaarschuwd door Rian dat je het beste wat reispilletjes kon nemen. Zo gezegd zo gedaan, twee pillen naar binnen gewerkt en nog zeeziek geworden :s Jakkes! Maar na twee uur waren we er eindelijk. Onderweg nog heel wat vliegende vissen gezien (ik dacht altijd dat het een grapje was…). Wat is die zee daar ontzettend blauw! Prachtig! ’s Middags konden we op een banaan. Dit was ook ontzettend leuk. We lagen er gelijk af… Daarna ben ik nog gaan snorkelen en heb ik schildpadden zien zwemmen. Ook ontzettend mooi om te zien. En toen de terugreis. Hier zag ik best tegenop, maar dit viel gelukkig mee. Dit was met de golven mee.
En maandag was dan alweer de laatste dag van onze vakantie. Gerry en Inge hadden hun laatste zeilles en wij hebben toen nog op het strand gelegen. We waren van plan om de volgende dag lekker langzaam wakker te worden en nog een heerlijke frisse duik in het zwembad te nemen, maar helaas, het regende. ’s Middags was het zover, op naar het vliegveld, op naar Nederland.
Negen uur later, twee uur ’s nachts, acht uur ’s morgens was het zover. Voet op Nederlandse bodem na vier en halve maand. Zware controle gehad (niet dus) en nadat we onze bagage hadden konden we door de deuren heen naar iedereen die stond te wachten.
Inmiddels bijna een week in Nederland. Ik vind het maar koud hier en heb ook al een kleine verkoudheid te pakken. Had ik me zo verheugd op mijn eerste nacht weer onder een dekbed, heb ik het alleen maar koud. De warme douche lijkt gloeiend heet (al went dit misschien wel het snelst omdat ik onder de douche tenminste weer een beetje warm wordt). Het is ontzettend laat donker zodat ik mijn gevoel van tijd helemaal kwijt ben. Maar ik ben blij dat ik weer iedereen kan zien of gauw weer ga zien. Mijn tijd in Suriname is echt ontzettend bijzonder geweest en ik heb veel geleerd en beleefd. Teruggaan doe ik zeker nog een keer en dan het liefst echt met vrienden. Dan is het denk ik nog leuker om de ervaring te delen. Al was het natuurlijk ook ontzettend leuk om op een andere manier mensen te leren kennen en daar alles mee te delen. Het was ontzettend leuk om aan de Kwattaweg te wonen met iedereen en ik heb het op mijn stage ook echt heel erg leuk gehad met alle collega’s.
Suriname: tot gauw.
Liefs uit Groningen, Nederland
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/Afscheid#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/Pondjesbrug#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/PlayaLagune#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/SheteBoka#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/ZwemmenMetDolfijnen#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/Stranden#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/Duiken#
http://picasaweb.google.nl/101469242315365728217/KleinCuracao#
-
10 Augustus 2010 - 12:37
Gea:
Prachtig verhaal weer. Had t één en ander al gehoord maar 't blijft boeien(d) -
10 Augustus 2010 - 12:53
Sheila:
Justa,
lieve Justa,
bedankt voor al je mooie verhalen...
Heb zo genoten!!!
En van de foto's!!!
Zit nu op mijn werk...een stukje levenswerk van jou te absorberen...net alsof ik het zelf heb meegemaakt,...
Heleboel herkenbare beelden uit Korsau..heerlijk!!
En trouwens, pas op Curacao ben je eindelijk een beetje gekleurd...hahahahahaa..
Love you! -
10 Augustus 2010 - 12:56
Berend:
Erg jammer voor jullie dat het alweer voorbij is, kun je zien dat de tijd voorbij vliegt! Maar heb wel een goed beeld gekregen vanuit je foto's en verhalen hoe het daar is, daarom moet ik zelf ook snel maar eens naar Suriname op vakantie. En zo te zien hebben jullie ook nog even genoten van een welverdiende vakantie op Curacao, ja en dan kom je weer terug in dit koude kikker landje. Beetje jammer deze kou maar ja. Fijn dat jullie toch weer terug zijn en we moeten snel maar weer eens met de klas afspreken, even weer bijpraten. O'ja nog bedankt voor jullie felicitatie naar mij toe, ondanks dat je jullie altijd hetzelfde leeftijds grapje maken.
Liefs en groetjes Berend -
10 Augustus 2010 - 16:46
Kirsten:
Zo Justa, wat een verhaal!
Echt leuk zeg, en die foto's zo onwerkelijk mooi!
Ik zie er wel op hoor om terug te komen, is het echt zo koud?? Tot snel in Grunn!
xx -
10 Augustus 2010 - 21:01
Seraya:
Lieve jus!
Welkom thuis! Voordat ik al je geweldige avonturen in real-live kan horen zal het nog even duren maar geniet van de zomer in Nederland en tot een beetje later!
Knuf -
10 Augustus 2010 - 21:29
Talita:
Hi meis! Ik ben het helemaal eens met je titel Ben vanaf de 14e weer in het hoge noorden! Tijd voor een bak echte koffie! :) XX Talita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley