Vroem, Vroem!

Vroem, vroem!


Dinsdagochtend weer op tijd uit bed om te ontbijten want om 8.00 uur zouden onze Harleys voor de deur staan, vooruit, een Honda en een Yamaha.
Al voor die tijd was onze gids, mr. So'n, gearriveerd. Snel eten, uitchecken en gaan. Onze grote bagage konden we gelukkig in het hotel achterlaten, vrijdag komen we er weer. Onze rugtassen waar we de komende dagen uit zullen leven worden goed ingesnoerd achterop de motor.
Maar voor vertrek eerst nog pinnen. Omdat de automaten niet meer dan 2.000.000 VND uitgegeven per keer, moeten we een aantal keer pinnen. Gelukkig kan dat hier. Na weer een paar miljoen te hebben uitgeven vertrekken we. Madeleine op de scooter, ik achterop bij mr. So'n. Na nog een laatste groet aan Jolanda en Monique en een 'leuk je gekend te hebben' vertrekken we.
Het eerste stuk is de stad uit. Mr. So'n manoeuvreert zich soepel overal tussendoor, Madeleine volgt. We zijn nog geen half uur de stad uit of het begint te regenen. Regenpak aan en weer verder, richting Marble Mountain.
Dichterbij de berg komend gaf de toename aan marmeren beelden al aan dat we in de buurt kwamen. Marble Mountain is een cluster van vijf bergen van marmer en kalksteen. De bergen heten Kim (metaal), Thuy (water), Moc (hout), Hoa (vuur) en Tho (aarde). De grootste berg is Thuy Son en via vele trappen te bereiken.
Tussen de bergen zijn veel verscholen grotten waarin allemaal boeddhistische en Hindoestaanse beelden staan. Bij elke god staat wierook te branden en liggen er schalen met vers fruit. Ook krijgen de goden brandende sigaretten aangeboden.
Inmiddels was het opgehouden met regenen en het uitzicht van bovenaf de bergen was erg mooi. Helaas was het nog wel wat heiig waardoor het zicht niet heel ver reikte.
Nadat we vele, stijle, trappen hadden op en afgeklommen gingen we weer verder. Nu ging ik rijden. Het rijden was ik nog niet verleerd en het Vietnamees toeteren had ik snel onder de knie ;).
Toen we weer wat kilometers gemaakt hadden stopten we bij een weverij. In het gebrekkige Engels van mr. So'n probeerde hij uit te leggen dat het zijde was en dat het nog niet geverfd was. Het kabaal wat de weefgetouwen maakten hielp bij het verstaan ook niet echt mee.
Daarna stopten we bij iemand die allemaal bezems aan het maken was van allemaal riet pluimen.
Nog een laatste stop voor de lunch was bij een vrouwtje die rijstvellen maakt. Na een korte, half begrijpbare, uitleg mochten we het zelf proberen en het resultaat op eten. Voor een eerste keer ging het best redelijk.
De lunch zouden we nuttigen bij 'My Son'. Dit staat op de UNESCO lijst van werelderfgoed.
My Son wordt gezien als een voorbeeld van evolutie en verandering in culturen. Het zijn verlaten en voornamelijk ingestorte Hindoestaanse tempels.
Nadat we hier hadden rondgelopen gingen we weer verder, we moesten vandaag nog een heel stuk rijden. Met nog een korte stop bij een ananasplantage kwamen we uiteindelijk rond een uur of zes aan in Kham Duc.
De temperatuur was inmiddels flink gedaald, we waren over een berg heen gereden, en hadden het dan ook flink koud. Een warme douche hielp even maar in de kamer zelf was het ook koud. Snel een hapje gegeten en op bed, warm worden.
De volgende ochtend zouden we om 8.00 uur weer vertrekken.
Bij het ontbijt brak een heerlijk zonnetje door. Met een kom warme soep met noedels en Vietnamese koffie is dat goed wakker worden.
Nadat alles weer op de motor geladen was gingen we weer verder.
Na zo'n driekwartier gereden te hebben kwamen we aan bij een waterval. Een gammele, houten, met grote gaten, brug over en we konden afdalen naar het water. Er kwam een heerlijk zonnetje door en Madeleine ging zwemmen. Het water was mij nog veel te koud dus ik heb me ingesmeerd en heb van een heerlijke ochtendzon genoten. Afgekoeld en opgedroogd gingen we weer verder. We stopten bij een apart uitziend gebouw. Erg hoog met een stijl rietendak. Wat het precies was konden we niet begrijpen maar elk dorp had één zo'n gebouw en daar werden bruiloften en feesten in gehouden. Zodra we de scooter hadden neergezet kwamen er twee jonge meisjes, al lachend, aan gerend. Ze bleven achter ons aan lopen en toen we even stil stonden klampten ze zich vast aan mijn benen. Lachend hielden ze zich vast om weer een rondje te rennen en terug te komen. Ik had nog ballonnen over dus ik heb die meisjes maar een paar gegeven. Het is leuk om te zien dat deze kinderen met zo iets kleins als een ballon blij kunnen zijn.
We reden weer verder en af en toe zei mr. So'n 'we stop, you take picture'. Ook bij een bos met allemaal rubberbomen stopten we even. 'I take picture of you'. Even poseren dus en weer verder voor een volgende stop bij een koffie plantage. De bomen waren echter allemaal erg verdord, het was te droog geweest afgelopen tijd. Tip is dus ook om nu gauw koffie in te slaan want de opbrengst is karig dit jaar ;).
Toerend door het Vietnamese landschap kwamen we uiteindelijk in het plaatsje Kon Tum aan. Hier staat een katholieke kerk. Deze hebben we ook even van binnen bekeken en daarna reden we de laatste kilometers naar onze slaapplaats. Rond 16.00 uur kwamen we daar aan dus we hadden nog mooi even de tijd om ons rustig op te frissen en van het laatste beetje zon van die dag te genieten. Om 19.00 uur kwam mr. So'n ons weer ophalen om ergens wat te gaan eten. Hoe en wat was nog een groot raadsel voor ons aangezien we hem niet begrepen. Na een paar kilometer te hebben gereden kwamen we aan bij een lokaal restaurantje. Ze hadden volgens mij geen menu kaart en ook maar één ding te serveren, bánh xèo. Een soort gevulde, krokante crêpe die je, samen met wat vlees, sla en kruiden in een rijstvel rolt. Dit doop je dan in een soort zoetzure olie/sausje. Heerlijk!! Volgens mij heb ik er wel drie of vier gegeten :)!
Nadat we uitgegeten waren, en het Vietnamese eettempo gaat snel, gingen we weer terug naar het hotel. Nog even een drankje gedaan en wat gekletst met andere Nederlanders die er waren (zij hadden wel een goed Engels sprekende gids) was het tijd om naar bed te gaan.
Donderdag stonden we om 8.00 uur weer paraat. 'No breakfast.' Ok, dan vertrekken we dus maar zonder ontbijt. We rijden naar een lokaal restaurantje en krijgen daar ons ontbijt, soep met noedels.
Na het ontbijt genuttigd te hebben gaan we de weg weer op. Gister was het nog zo warm dat we met korte broek en shirt op de scooter zaten, nu was er veel wind wat het aardig fris maakte. We reden een flink stuk omhoog, het was daarom ook niet heel raar dat het een stuk frisser was. Gelukkig scheen de zon wel. Al slingerend en hobbelend reden we omhoog en weer naar beneden. Vietnam heeft een bijzondere manier van nieuwe wegen aanleggen. Eerst rijd je over een prima weg, dan beginnen de gaten en kuilen, dan rijd je in een stuk grind. Vervolgens zijn ze aan één kant van de weg bezig met het vernieuwen ervan. Daarna komt weer een hobbelweg om over te gaan naar een nieuw stuk weg waarna meestal ook weer een hobbelweg komt.
Af en toe hadden we een 'we stop, you picture' moment, maar we hebben die dag verder geen dingen bezocht. Onderweg kwamen we wel veel schoolgaande kinderen tegen met dezelfde trainingsjasje aan tegen. Na wat beter gekeken te hebben bleek dat de jasjes van Plan waren. De kinderen zullen dan waarschijnlijk gesponsord worden door Plan zodat ze naar school kunnen.
We hadden een dikke 200km afgelegd toen we in Quang Ngui aan kwamen. We hadden zo'n anderhalf uur voor onszelf om ons op te frissen en zijn toen gaan eten. Onduidelijke menu kaarten, geen Engels sprekend personeel en het Engels van mr. So'n brachten weer een verassend gerecht op tafel. Hotpot. Een soort fonduepan met bouillon waar we vis in konden doen met wat groenten. Nadat het gaar was, was het tijd om te proberen. Ook dit eten ging er goed in.
Mr. So'n zei dat we de volgende dag ook buiten de deur zouden ontbijten. Prima. Wel beetje raar aangezien het ontbijt bij het hotel inbegrepen was. We hadden dan ook maar bedacht dat we alvast een drankje zouden doen en wat vers fruit eten voordat de dan de deur uit zouden gaan. Met de tassen gepakt en een Vietnamese koffie achter de kiezen stonden we dan ook de volgende ochtend om 8.00 uur klaar voor vertrek. Of we al hadden ontbeten omdat het ontbijt bij het hotel ingegrepen was... Nog maar weer een keer naar de ontbijt zal waar we raar werden aan gekeken door het personeel, maar wij hielden ons van de domme. Nadat we het ontbijt op hadden vertrokken we weer. Een waterig zonnetje kwam door en al snel zat ik weer in de korte broek op de scooter. We stopten bij Son My Memorial. Onbekend met wat ons te wachten stond raakte ik steeds meer onder de indruk van wat er in het museum te zien was. Tijdens de Vietnam oorlog (in Vietnam noemen ze het de Amerikaanse oorlog) is er op 16 maart 1968 een heel dorp bruut vermoord. Onschuldige, ongewapende burgers, baby's, vrouwen, mannen, bejaarden werden neergeschoten en geëxecuteerd. De reden waarom is officieel nooit bekend geworden, er wordt gesproken dat het om een wraakactie zou gaan omdat er vlak daarvoor veel Amerikaanse soldaten verdwenen zouden zijn. Met tussenkomst van twee Amerikaanse helikopterpiloten is de betreffende groep soldaten een halt toe geroepen maar toen waren er al 504 mensen afgeslacht. Er staan nu nog wat nagemaakte ruïnes van verkoolde muren, alles was in brand gestoken.
Na dit indrukwekkende monument hadden we even de tijd om het te laten bezinken met een lange tocht door het Vietnamese natuurschoon.
O ja, er kwam ook nog een Duitse fotograaf naar ons toe die foto's maakte voor een Duitse reisgids over Vietnam. Of we wel voor het monument wouden staan waarop alle namen en leeftijden stonden van de vermoorde mensen. Het was beter voor het plaatje als er andere toeristen te zien zouden te zijn op de foto. We zouden niet met het gezicht erop komen. Maar onze mooie achterkanten zullen dus waarschijnlijk binnenkort in een Duitse reisgids te bewonderen zijn ;).
Ondertussen heb ik er ook een sport van gemaakt om zoveel mogelijk foto's van scooters te maken met bijzondere bagage. In de categorie 'wat-kan-je-allemaal-meenemen-achterop-je-scooter' staat onder andere je drie varkens, je vier vriendinnen, je vrouw en drie kinderen, je kippen (dood of levend), je winkel met slaapmatten/ragebollen/wierook en ander goed, je goudvissen (elk verpakt in een eigen zakje) en je vogels in kooitjes. Foto's hiervan volgen later.
Na de lunch gingen we nog naar een weverij waar ze slaapmatten maakten. Of ik wist wat 'sleaze mat' was. Ehm... Nee. Sleeping mat dus. Dat ken ik dan weer wel. De slaapmatten weer achter ons latend gingen we verder naar een pottenbakkerij. Oma van 92 werd opgetrommeld om even wat voor te doen en toen mochten we het zelf proberen. Pottenbakken is niet mijn talent.
Nog een laatste stukje zigzaggend door de stad en we waren weer in Hoi An in ons hotel. Mr. So'n wou nog een laatste drankje met ons doen en wou dat we gelijk tripadvisor invulden zodat anderen konden lezen hoe we het ervaren hadden. Op zijn gebrekkige Engels na hebben we ons prima vermaakt.
In het hotel werden we hartelijk verwelkomd en omdat ik het kamernummer in het Vietnamees nog wist te noemen kregen er dezelfde kamer toegewezen.
Wat was het lekker om even goed te douchen en weer schone kleren aan te doen. Opgefrist en wel gingen we naar de kleermakers toe om onze kleren te passen. Hier en daar moest er nog wat versteld worden aan het jurkje en vooruit, toch ook nog maar een extra shirtje laten maken. Bij de jas waren de mouwen te kort. Ik had al aangegeven dat ik extra lange mouwen wou zodat ik ook op de fiets lange mouwen zou hebben en geen drie-kwart. Ik deed voor hoelang ik ze wou hebben en dat vonden ze maar raar ik zat toch immers niet altijd op de fiets en dan was dat niet handig. Uiteindelijk toch maar extra opgemeten hoelang de mouwen dan moesten worden. Volgende dag ophalen.
We wouden bij een echt streetfood tentje gaan eten. Aan het water leek ons wel wat en iedereen adverteerde met hetzelfde gerecht, geen idee wat dat was. We hadden een plekje gekozen en bestelden. Na een tijdje kwam één gerecht. We bestelden drinken. Kwam niet. We vroegen naar het andere gerechte. Was op. We kozen een andere uit. Was ook op. Dan maar ergens anders heen. Uiteindelijk hebben we toch nog lekker gegeten en zijn daarna nog even een marktje langs gelopen.
Vanochtend lekker uitgeslapen en rond een uur of elf stapten we op de fiets om onze sandaaltjes op te halen. Te ver gefietst, weer terug fietsen dus. Uiteindelijk gevonden en mijn sandalen waren prima! Gelijk maar aangehouden en op naar de kleermaker voor m'n jas. Die was nu wel goed dus gelijk mee. Naar de volgende kleermaker. Jurkje was nog een laatste pasbeurt om de bandjes te stellen en het shirtje moest nog wat ingenomen worden. Vanmiddag dan maar ophalen, eerst naar het strand. Heerlijk in de zon gelegen en gezwommen in de zee! Als afsluiting een krab gegeten en weer terug naar het hotel. We hadden vanochtend al uitgecheckt, maar mochten nog wel even douchen. Fris en fruitig gingen we weer naar de kleermaker om mijn shirt en jurkje op te halen. Ben er blij mee! Nu nog een gelegenheid om het jurkje aan te trekken...
Nog een laatste kamikaze cocktail en de taxi reed voor om ons naar het vliegveld te brengen. Wij waren mooi op tijd. Het vliegtuig niet. Met een uur vertraging zijn we uiteindelijk vertrokken. Nu zijn we in ons hotel aangekomen in Hanoi waar we tot en met dinsdag zullen blijven. Even een beetje rust. En onszelf verwennen met nog een Vietnamese massage en manicure.
Slaap lekker en tot gauw!


Liefs xx