Welcome to the smiling coast of The Gambia
Door: Justa
Blijf op de hoogte en volg Justa
03 Juni 2012 | Gambia, Kololi
Lieve allemaal,
Inmiddels is het grote avontuur begonnen.
Negen uur vliegen later bevind ik mij in Afrika, Gambia. Hoewel sommigen van jullie het misschien niet geloofden heb ik het boekje waar jullie wat in konden schrijven écht pas in het vliegtuig gelezen. Super bedankt voor jullie lieve en bemoedigende woorden. Want die heb ik denk ik toch wel nodig.
Nog steeds voelt dit hele avontuur wat onwerkelijk aan. Vliegend boven Gambia is al iets heel anders dan vliegen boven Nederland. Waar Nederland letterlijk oplicht door alle lampjes uit de steden, zo donker is het boven Gambia. Al had dat misschien ook te maken met de total black-out die er was toen ik op het vliegveld aankwam. Bakary Sanneh, mijn contact persoon, stond mij op te wachten:
Justra Hornstra, welcome to the smiling coast of The Gambia.
Beetje jammer van dat type foutje ;)
Samen met iemand anders, die waarschijnlijk in veel situaties mijn chauffeur zal zijn, heeft hij mij naar het hotel gebracht. Hoe alles eruit zou zien bij daglicht zou nog een grote verrassing voor mij blijven. Het verkeer voorspelde in elk geval al veel goeds, auto’s zonder licht, fietsers zonder licht en lopende mensen aan alle kanten van de weg. Stoplichten worden genegeerd en je toetert om te laten weten dat je eraan komt.
In het hotel aangekomen werden mijn spullen naar mijn kamer gebracht en heb ik nog even wat gedronken met Bakary. Omdat het Nederlandse tijd inmiddels half drie ’s nachts was en ik de nacht ervoor ook niet barre veel had geslapen, werd het toen de hoogste tijd voor mij om naar bed te gaan. Maar eerst heb ik nog wat mensen laten weten veilig geland te zijn. Mijn Nederlandse telefoonnummer zou niet werken volgens Bakary, dus ik heb ik een sim-kaartje gekregen. Eigenwijs als ik (nooit) ben, heb ik toch geprobeerd om ook met mijn Nederlandse nummer te smsen en tot nu toe zijn die smsjes ook aangekomen. Maar voor het geval dat, ik ben te bereiken op 00 22 720 93 69. En natuurlijk via mail, skype en whatsapp als ik internet heb (wat ik in het hotel wel heb, dus nu lijken jullie allemaal nog niet zo ver weg). Ouderwetse tamtam of postduif bieden geen garantie.
De eerste dag met de bustaxi (lees klein busje, veel mensen) naar Serekunda geweest, de grootste stad van Gambia. Daar heb ik geld gewisseld en ben ik naar de markt geweest. Omdat het zondag is, was het volgens Bakary niet zo druk. Pfff, dan wil ik niet weten hoe druk het anders is. Overal werden dingen verkocht, van tandenborstels tot (tweedehands)kleren, van groente tot (levende)kip en vis. Niet overal rook het even prettig. Als echte Hollander was het voor mij vandaag een ‘kijken, kijken, niet kopen—dag’.
Daarna bij het zwembad in de schaduw zitten lezen. In het hotel waar ik zit, zijn twee Nederlandse vrouwen. Van de jongen die zich ‘pool supervisor’ noemt had ik begrepen dat zij ook in een ziekenhuis werkten. Mede dankzij de ‘verlovingsring’ die ik, op advies, draag heb ik hem verteld dat ik ‘not yet married’ ben. Waar is hij dan? Ehm… thuis. Komt hij nog? Misschien. Waarom is hij niet hier? Om eigen ervaring op te doen.
Dit moet ik misschien toch wat meer oefenen om wat overtuigender over te brengen ;)
Maar goed, twee Nederlandse verpleegkundigen dus. Ze komen uit Winterswijk en willen in november met een groep artsen/chirurgen hier in het ziekenhuis gaan werken om operaties te verrichten. Zij doen het voor onderzoek en kijken wat er allemaal nodig is.
Vanavond ga ik met hun eten, ook omdat ik het toch wel spannend vind om ’s avonds in mijn eentje van het hotel terrein af te gaan om ergens wat te gaan eten.
Maar genoeg voor nu. Morgen weer een nieuwe dag, waar ik weer nieuwe dingen ga mee maken. Ik zal dan naar het eerste ziekenhuis gaan om daar te kijken en in de loop van de week te beginnen met werken. Op advies van Bakary zal ik in Brikama beginnen omdat daar de temperatuur ongeveer gelijk is zoals hier langs de kust, zodat ik aan het klimaat kan wennen omdat het in Jappineh een stuk warmer schijnt te zijn.
Volgende keer meer daarover.
Foto’s zijn te zien op:
https://picasaweb.google.com/108893391345692379527/FirstImpressions#
Liefs,
Justa
P.S. Halverwege het typen van dit verhaal heb ik naar mijn kamer moeten vluchten omdat het behoorlijk hard begon te regenen. Dus het is hier niet alleen maar zonneschijn ;)
Inmiddels is het grote avontuur begonnen.
Negen uur vliegen later bevind ik mij in Afrika, Gambia. Hoewel sommigen van jullie het misschien niet geloofden heb ik het boekje waar jullie wat in konden schrijven écht pas in het vliegtuig gelezen. Super bedankt voor jullie lieve en bemoedigende woorden. Want die heb ik denk ik toch wel nodig.
Nog steeds voelt dit hele avontuur wat onwerkelijk aan. Vliegend boven Gambia is al iets heel anders dan vliegen boven Nederland. Waar Nederland letterlijk oplicht door alle lampjes uit de steden, zo donker is het boven Gambia. Al had dat misschien ook te maken met de total black-out die er was toen ik op het vliegveld aankwam. Bakary Sanneh, mijn contact persoon, stond mij op te wachten:
Justra Hornstra, welcome to the smiling coast of The Gambia.
Beetje jammer van dat type foutje ;)
Samen met iemand anders, die waarschijnlijk in veel situaties mijn chauffeur zal zijn, heeft hij mij naar het hotel gebracht. Hoe alles eruit zou zien bij daglicht zou nog een grote verrassing voor mij blijven. Het verkeer voorspelde in elk geval al veel goeds, auto’s zonder licht, fietsers zonder licht en lopende mensen aan alle kanten van de weg. Stoplichten worden genegeerd en je toetert om te laten weten dat je eraan komt.
In het hotel aangekomen werden mijn spullen naar mijn kamer gebracht en heb ik nog even wat gedronken met Bakary. Omdat het Nederlandse tijd inmiddels half drie ’s nachts was en ik de nacht ervoor ook niet barre veel had geslapen, werd het toen de hoogste tijd voor mij om naar bed te gaan. Maar eerst heb ik nog wat mensen laten weten veilig geland te zijn. Mijn Nederlandse telefoonnummer zou niet werken volgens Bakary, dus ik heb ik een sim-kaartje gekregen. Eigenwijs als ik (nooit) ben, heb ik toch geprobeerd om ook met mijn Nederlandse nummer te smsen en tot nu toe zijn die smsjes ook aangekomen. Maar voor het geval dat, ik ben te bereiken op 00 22 720 93 69. En natuurlijk via mail, skype en whatsapp als ik internet heb (wat ik in het hotel wel heb, dus nu lijken jullie allemaal nog niet zo ver weg). Ouderwetse tamtam of postduif bieden geen garantie.
De eerste dag met de bustaxi (lees klein busje, veel mensen) naar Serekunda geweest, de grootste stad van Gambia. Daar heb ik geld gewisseld en ben ik naar de markt geweest. Omdat het zondag is, was het volgens Bakary niet zo druk. Pfff, dan wil ik niet weten hoe druk het anders is. Overal werden dingen verkocht, van tandenborstels tot (tweedehands)kleren, van groente tot (levende)kip en vis. Niet overal rook het even prettig. Als echte Hollander was het voor mij vandaag een ‘kijken, kijken, niet kopen—dag’.
Daarna bij het zwembad in de schaduw zitten lezen. In het hotel waar ik zit, zijn twee Nederlandse vrouwen. Van de jongen die zich ‘pool supervisor’ noemt had ik begrepen dat zij ook in een ziekenhuis werkten. Mede dankzij de ‘verlovingsring’ die ik, op advies, draag heb ik hem verteld dat ik ‘not yet married’ ben. Waar is hij dan? Ehm… thuis. Komt hij nog? Misschien. Waarom is hij niet hier? Om eigen ervaring op te doen.
Dit moet ik misschien toch wat meer oefenen om wat overtuigender over te brengen ;)
Maar goed, twee Nederlandse verpleegkundigen dus. Ze komen uit Winterswijk en willen in november met een groep artsen/chirurgen hier in het ziekenhuis gaan werken om operaties te verrichten. Zij doen het voor onderzoek en kijken wat er allemaal nodig is.
Vanavond ga ik met hun eten, ook omdat ik het toch wel spannend vind om ’s avonds in mijn eentje van het hotel terrein af te gaan om ergens wat te gaan eten.
Maar genoeg voor nu. Morgen weer een nieuwe dag, waar ik weer nieuwe dingen ga mee maken. Ik zal dan naar het eerste ziekenhuis gaan om daar te kijken en in de loop van de week te beginnen met werken. Op advies van Bakary zal ik in Brikama beginnen omdat daar de temperatuur ongeveer gelijk is zoals hier langs de kust, zodat ik aan het klimaat kan wennen omdat het in Jappineh een stuk warmer schijnt te zijn.
Volgende keer meer daarover.
Foto’s zijn te zien op:
https://picasaweb.google.com/108893391345692379527/FirstImpressions#
Liefs,
Justa
P.S. Halverwege het typen van dit verhaal heb ik naar mijn kamer moeten vluchten omdat het behoorlijk hard begon te regenen. Dus het is hier niet alleen maar zonneschijn ;)
-
03 Juni 2012 - 19:27
Ank:
hey Justa,
mooi te horen dat je goed bent aangekomen, heel veel plezier en succes in Gambia!
-
03 Juni 2012 - 19:34
Seraya:
Spannend!!! luister goed naar jezelf!! Ik ben trots op je! Veel plezier! -
04 Juni 2012 - 08:21
Ina:
huh...berichtje wordt niet geplaatst... Maar wat klinkt het allemaal goed hoor.. Erg fijn dat er nederlanders zijn, voelt net even wat prettiger... Doe voorzichtig, maar geniet er vooral van.. kus -
04 Juni 2012 - 08:33
Sannie!:
Serekunda
(Stef Bos)
Serekunda is een stad
Met straten zonder namen
Nachten zonder licht
En huizen zonder ramen
Maar de deuren staan open
En het eten staat klaar
En alles wat ik ken krijgt hier
Een andere naam
De vrouwen lopen langzaam
Om langer mooi te zijn
Op het ritme van de hitte
Aan de rand van de woestijn
Ik eet met mijn handen
Ik zit op de grond
Ik praat met mijn ogen
Ik drink van haar mond
Want ze lacht naar mij
Ze danst voor mij
Ze kijkt naar mij
Ze zingt voor mij
De nacht is helder
De maan die lacht
Ik zie de sterren aan de hemel
Door de gaten in het dak
En de vrouwen zingen zacht
Want ze zingen wat ze zijn
Op het ritme van de hitte
Aan de rand van de woestijn
En als het regent... Danst het water
In de doodgewaande bedding
Van een machtige rivier
En als het regent
Dansen alle vrouwen
Want een hemel zonder wolken
Is een vijand hier
-
04 Juni 2012 - 08:36
Sannie:
Jus! Een vd mooiste liedjes van Stef Bos beloofd veel goeds! Have fun xx -
04 Juni 2012 - 09:17
Gea:
Hallo justa, ben blij dat je heelhuids aangekomen bent. Wat beschrijf je 't allemaal weer leuk! Succes! Liefs -
04 Juni 2012 - 14:12
Ma:
Hi, we zitten hier ook in de regen, maar een beetje kouder. Ik wou dat ik daar zat....
Bloemetje is bezorgd! -
04 Juni 2012 - 17:14
Nienke:
Justa! Wat kan jij super leuk schrijven.. Heerlijk om te lezen! Klinkt tot nu toe erg leuk, maar ik kan me voorstellen dat het ook best spannend is allemaal.
Geniet van de dames en het Nederlands babbelen.. Eneh gewoon zeggen dat je verloofde een piloot is :) niemand die er achter komt
Dikke tuut uit de über Nederlandse NS trein (1e klas en met internet op de iPad, dat dan weer wel, hifi) -
04 Juni 2012 - 19:05
Judith B.:
Hee Justa,
Jemig... zo stonden we je afstuderen te vieren en gingen we bij Gies haar huisje kijken en zo ben je aan de andere kant van de wereld! TOen ik dat stukje las over 'alleen het hotel uit om te eten' dacht ik: Wat heb ik bewondering en respect voor je, met de lef die je hebt dat je dit alleen doet! Dat is toch wel wat anders dan met wat studiegenootjes naar Suriname.
Hopelijk kom je overal waar je verblijft wel wat europeanen tegen, maar op den duur voel je je vast ook thuis tussen de mensen uit Gambia. A.s. donderdag krijg ik trouwens mijn reisvaccinaties...hihi voor jou peanuts: 2 prikjes maar ;)
Ik kijk uit naar je volgende verhaal! liefs Judith
-
09 Juni 2012 - 20:03
Noelle & Carla :
Hoi Justa,
Wij zijn inmiddels weer in Nederland, na een hele nuttige week in het Serekunda general Hospital.
we hebben er een geweldige week gehad en gewerkt met gemotiveerde mensen.
Ben je al geacclimatiseerd in Brikama en al contact gehad met de kok Bas?
Succes met je werkzaamheden in Gambia;
we zullen je blijven en misschien tot in November.
Groet,
Noelle en Carla( verpleegkundigen uit Winterswijk )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
