Know your ethics
Door: Justa
Blijf op de hoogte en volg Justa
22 Juli 2012 | Gambia, Brikama
Lieve allemaal,
Vanuit een regenachtig Gambia hier weer een nieuwe update. De eerste zeven weken van mijn verblijf hier zitten erop.
Wat ook betekent dat mijn weken op de General Ward erop zitten. Ik heb veel gezien/geleerd/gedaan/mee gemaakt op deze afdeling. Het regenseizoen is nu echt begonnen. Veel kinderen met (ernstige) malaria komen op de afdeling. Er liggen nu regelmatig twee kinderen op één bed. Dit zou in Nederland natuurlijk nooit voorkomen, maar hier wordt geroeid met de riemen die er zijn. En tegenwoordig zijn dat er niet veel meer. Het komt regelmatig voor dat we bepaalde medicatie niet meer hebben en dat de familie het moet kopen. Nou heeft niet alle familie hier het geld voor zodat het niet mogelijk is om de patiënt de benodigde behandeling te geven.
Ook was deze week een familielid van een nieuwe opname het niet eens dat het kindje bij iemand anders op bed moest. Er was uitgelegd dat er niet genoeg bedden zijn, maar dat de volgende morgen waarschijnlijk mensen zouden worden ontslagen zodat er bedden vrij zouden komen. Hij begon (in het Engels, dus ik kon het ook volgen) te schelden en ons te beledigen. ‘Stupid nurses, you don’t know your ethics’. Ok, het hoort niet zo dat er meerdere patiënten op één bed liggen, maar anders zouden de patiënten helemaal niet kunnen worden opgenomen. En dit blijft Gambia en hier is alles anders. Gelukkig blijven er ook nog aardige en fatsoenlijke mensen, die het voor ons opnemen.
Helaas is mij verteld dat dit deze maand waarschijnlijk nog wel vaker gaat voorkomen aangezien de Ramadan is begonnen. Dit houdt in dat de mensen een maand lang rond vijf uur ’s morgens ontbijten en dan gedurende de hele dag niets mogen eten en drinken en rond half acht ’s avonds pas weer mogen eten. Er wordt mij gevraagd of ik ook mee doe aan de Ramadan. Ehm… nou nee. 1. Ik ben geen moslim 2. Vijf uur ’s morgens is mij véél te vroeg en 3. Het is voor mij veel te warm om de hele dag zonder eten/drinken te kunnen. Al wil ik best een keer een dagje proberen. Zolang het dan maar de hele dag regent en er stroom is zodat ik gedurende de dag zoveel mogelijk kan slapen ;)
De vorige keer heb ik verteld over mijn poging om een visum te regelen. Inmiddels heb ik mijn certificaat in ontvangst genomen en heb ik weer een bezoekje gebracht aan de Immigratiedienst. Helaas was de eerder ontvangen informatie dat dit certificaat genoeg zou zijn om mijn visum te regelen onjuist. En bleek het toch iets lastiger te zijn dan gedacht dat mijn toeristenstempel al verlopen was. De dienstdoende ambtenaar was mij goedgezind en heeft mij een nieuwe stempel gegeven voor anderhalve maand. In die tijd moet ik een brief van het ministerie regelen die mij toestemming geeft om tot eind december te mogen blijven. Gelukkig hadden we al contact gehad met het ministerie en was het niet lastig om die brief te regelen. Dus weer op naar Banjul. Toen bleek de persoon die daar toestemming over moet geven niet aanwezig te zijn. Dus wéér voor niets naar Banjul geweest. Afgelopen vrijdag zou ik weer naar Banjul gaan om het te regelen. Voor we vertrokken belde Bakary met zijn contactpersoon bij de immigratie en dat was maar goed ook. De persoon die we moesten hebben was niet aanwezig en zou volgende week pas weer aanwezig zijn. Dus, nog steeds geen visum, maar wel weer een stapje dichterbij. Volgende week maar weer een keer proberen.
Gisteren heb ik, eindelijk, laten zien dat ik ook kan koken. Hier begon ik zelf ook wat aan te twijfelen, dus het is maar goed ook dat de mensen het hier ook lekker vonden. Wat stond er op het menu? Geen typisch Nederlands gerecht, aangezien de meeste mensen wel weten dat dat (nog steeds) niet mijn lievelingseten is ;) Wat dan wel? Surinaamse kip. Helaas mocht ik geen gebruik maken van de plaatselijke haan die graag zijn stem gebruikt.
Het koken is wel wat anders dan ik gewend ben en ook boodschappen doen is wat spectaculairder. Samen met één van de buren, Mansata was een beetje ziek, ben ik naar de markt geweest. Het regende dus met een paraplu naar de markt. Op de markt lopen met een paraplu, waar te veel mensen zijn en te weinig droge plekken om te lopen is best lastig. Stampend door alle plassen is het uiteindelijk gelukt om alle boodschappen te doen en kon het koken beginnen. Even na half acht was het eten klaar en konden we eten. Gelukkig vond iedereen het lekker en zeiden ze dat ik ook kon koken.
Ook wil één van mijn collega’s dat ik in september een taart ga maken voor haar dochtertjes verjaardag. Een andere collega heeft een oven en een mixer, dus daar zal ik de taart gaan proberen te maken. Ik ben benieuwd of dat ook een succes wordt…
Onlangs heb ik ontdekt dat ze in Serrekunda een grote supermarkt hebben waar veel hotels hun boodschappen doen voor de toeristen. Wat inhoudt dat ze daar Europees eten verkopen. Wat inhoudt dat ik eindelijk weer eens kaas heb gegeten :) Ik hoop daar binnenkort weer een keer heen te gaan zodat ik weer wat meer van Europees eten kan genieten. Ook hoop ik binnenkort een keer met één van de buren mee te gaan naar het hotel zodat ik daar kan genieten van Europees eten (en gratis wifi ;) )
Ik wil ook nog even een aantal dingen corrigeren. Er zijn mensen die denken dat ik hier regelmatig shoarma eet. Nou heb ik nog geen shoarma gezien hier. Wel heb ik gezien dat ze hier shawarma en shawarma broodjes verkopen, dus dat zal ik een keer gaan proberen.
Ook wil ik even inhaken op de wens van sommigen om foto’s van mij dansend te zien. Er zijn een aantal voorwaarden voordat je hier kan dansen. 1. Je moet een dikke kont hebben. 2 Grote borsten zijn ook een pré zodat je er mee kan schudden en 3. Je moet ritmegevoel hebben. Laat ik deze drie punten nou alle drie niet bezitten, met ‘dank’ aan mijn ouders, dus foto’s van mij op deze manier zal ik jullie ‘helaas’ niet kunnen geven.
Waar ik jullie wel foto’s van kan geven, is van mij aan het wassen op de Afrikaanse manier: https://picasaweb.google.com/108893391345692379527/Wassen#
Het strijken gebeurd hier niet op de kale grond om extra werk te verschaffen. Er wordt eerst een mat op de grond gelegd, daar gaat een laken overheen en dan kan het strijken beginnen.
Geniet allemaal van jullie vakantie en tot de volgende keer op facebook/skype/mail/sms of postduif.
Liefs,
Justa
Vanuit een regenachtig Gambia hier weer een nieuwe update. De eerste zeven weken van mijn verblijf hier zitten erop.
Wat ook betekent dat mijn weken op de General Ward erop zitten. Ik heb veel gezien/geleerd/gedaan/mee gemaakt op deze afdeling. Het regenseizoen is nu echt begonnen. Veel kinderen met (ernstige) malaria komen op de afdeling. Er liggen nu regelmatig twee kinderen op één bed. Dit zou in Nederland natuurlijk nooit voorkomen, maar hier wordt geroeid met de riemen die er zijn. En tegenwoordig zijn dat er niet veel meer. Het komt regelmatig voor dat we bepaalde medicatie niet meer hebben en dat de familie het moet kopen. Nou heeft niet alle familie hier het geld voor zodat het niet mogelijk is om de patiënt de benodigde behandeling te geven.
Ook was deze week een familielid van een nieuwe opname het niet eens dat het kindje bij iemand anders op bed moest. Er was uitgelegd dat er niet genoeg bedden zijn, maar dat de volgende morgen waarschijnlijk mensen zouden worden ontslagen zodat er bedden vrij zouden komen. Hij begon (in het Engels, dus ik kon het ook volgen) te schelden en ons te beledigen. ‘Stupid nurses, you don’t know your ethics’. Ok, het hoort niet zo dat er meerdere patiënten op één bed liggen, maar anders zouden de patiënten helemaal niet kunnen worden opgenomen. En dit blijft Gambia en hier is alles anders. Gelukkig blijven er ook nog aardige en fatsoenlijke mensen, die het voor ons opnemen.
Helaas is mij verteld dat dit deze maand waarschijnlijk nog wel vaker gaat voorkomen aangezien de Ramadan is begonnen. Dit houdt in dat de mensen een maand lang rond vijf uur ’s morgens ontbijten en dan gedurende de hele dag niets mogen eten en drinken en rond half acht ’s avonds pas weer mogen eten. Er wordt mij gevraagd of ik ook mee doe aan de Ramadan. Ehm… nou nee. 1. Ik ben geen moslim 2. Vijf uur ’s morgens is mij véél te vroeg en 3. Het is voor mij veel te warm om de hele dag zonder eten/drinken te kunnen. Al wil ik best een keer een dagje proberen. Zolang het dan maar de hele dag regent en er stroom is zodat ik gedurende de dag zoveel mogelijk kan slapen ;)
De vorige keer heb ik verteld over mijn poging om een visum te regelen. Inmiddels heb ik mijn certificaat in ontvangst genomen en heb ik weer een bezoekje gebracht aan de Immigratiedienst. Helaas was de eerder ontvangen informatie dat dit certificaat genoeg zou zijn om mijn visum te regelen onjuist. En bleek het toch iets lastiger te zijn dan gedacht dat mijn toeristenstempel al verlopen was. De dienstdoende ambtenaar was mij goedgezind en heeft mij een nieuwe stempel gegeven voor anderhalve maand. In die tijd moet ik een brief van het ministerie regelen die mij toestemming geeft om tot eind december te mogen blijven. Gelukkig hadden we al contact gehad met het ministerie en was het niet lastig om die brief te regelen. Dus weer op naar Banjul. Toen bleek de persoon die daar toestemming over moet geven niet aanwezig te zijn. Dus wéér voor niets naar Banjul geweest. Afgelopen vrijdag zou ik weer naar Banjul gaan om het te regelen. Voor we vertrokken belde Bakary met zijn contactpersoon bij de immigratie en dat was maar goed ook. De persoon die we moesten hebben was niet aanwezig en zou volgende week pas weer aanwezig zijn. Dus, nog steeds geen visum, maar wel weer een stapje dichterbij. Volgende week maar weer een keer proberen.
Gisteren heb ik, eindelijk, laten zien dat ik ook kan koken. Hier begon ik zelf ook wat aan te twijfelen, dus het is maar goed ook dat de mensen het hier ook lekker vonden. Wat stond er op het menu? Geen typisch Nederlands gerecht, aangezien de meeste mensen wel weten dat dat (nog steeds) niet mijn lievelingseten is ;) Wat dan wel? Surinaamse kip. Helaas mocht ik geen gebruik maken van de plaatselijke haan die graag zijn stem gebruikt.
Het koken is wel wat anders dan ik gewend ben en ook boodschappen doen is wat spectaculairder. Samen met één van de buren, Mansata was een beetje ziek, ben ik naar de markt geweest. Het regende dus met een paraplu naar de markt. Op de markt lopen met een paraplu, waar te veel mensen zijn en te weinig droge plekken om te lopen is best lastig. Stampend door alle plassen is het uiteindelijk gelukt om alle boodschappen te doen en kon het koken beginnen. Even na half acht was het eten klaar en konden we eten. Gelukkig vond iedereen het lekker en zeiden ze dat ik ook kon koken.
Ook wil één van mijn collega’s dat ik in september een taart ga maken voor haar dochtertjes verjaardag. Een andere collega heeft een oven en een mixer, dus daar zal ik de taart gaan proberen te maken. Ik ben benieuwd of dat ook een succes wordt…
Onlangs heb ik ontdekt dat ze in Serrekunda een grote supermarkt hebben waar veel hotels hun boodschappen doen voor de toeristen. Wat inhoudt dat ze daar Europees eten verkopen. Wat inhoudt dat ik eindelijk weer eens kaas heb gegeten :) Ik hoop daar binnenkort weer een keer heen te gaan zodat ik weer wat meer van Europees eten kan genieten. Ook hoop ik binnenkort een keer met één van de buren mee te gaan naar het hotel zodat ik daar kan genieten van Europees eten (en gratis wifi ;) )
Ik wil ook nog even een aantal dingen corrigeren. Er zijn mensen die denken dat ik hier regelmatig shoarma eet. Nou heb ik nog geen shoarma gezien hier. Wel heb ik gezien dat ze hier shawarma en shawarma broodjes verkopen, dus dat zal ik een keer gaan proberen.
Ook wil ik even inhaken op de wens van sommigen om foto’s van mij dansend te zien. Er zijn een aantal voorwaarden voordat je hier kan dansen. 1. Je moet een dikke kont hebben. 2 Grote borsten zijn ook een pré zodat je er mee kan schudden en 3. Je moet ritmegevoel hebben. Laat ik deze drie punten nou alle drie niet bezitten, met ‘dank’ aan mijn ouders, dus foto’s van mij op deze manier zal ik jullie ‘helaas’ niet kunnen geven.
Waar ik jullie wel foto’s van kan geven, is van mij aan het wassen op de Afrikaanse manier: https://picasaweb.google.com/108893391345692379527/Wassen#
Het strijken gebeurd hier niet op de kale grond om extra werk te verschaffen. Er wordt eerst een mat op de grond gelegd, daar gaat een laken overheen en dan kan het strijken beginnen.
Geniet allemaal van jullie vakantie en tot de volgende keer op facebook/skype/mail/sms of postduif.
Liefs,
Justa
-
22 Juli 2012 - 18:48
Nienke:
Justa! Briljant verhaal weer. Het is altijd weer lachen als ik jouw vertelsels lees.
Trieste bedoeling, dat er geen plek is, of dat de medicatie op is. Veel erger dan met zijn tweetjes op een bed liggen zou je denken. Misschien kunnen die mensen eens wat extra geld geven, of gewoon een baan zoeken in een ander land. In plaats van zeuren tegen verpleegsters. En tsja, dat de bloedsuikerspiegel omlaag denderd door het weinige eten zal dan ook niet helpen.
Ik baal natuurlijk van het feit dat ik geen foto ga zien van je dansende act. Misschien de komende maanden wat extra eten van Mansata eten? Zodat er wat kilo's aankomen? Bij mij is dat doorgaans geen probleem zo bij de borsten en billen, moet bij jou vast ook wel lukken. Ik wacht met smart op de foto's. Heb ik best een paar weken wachten voorover. Enneeeh dat ritmegevoel komt wel goed, genoeg inspiratie en bovendien: een keer verkeerd is vast geen probleem ;)
Tot je volgende verhaal! Groetjes uit een zomers Nederland (20 graden, HOERA!!!) -
22 Juli 2012 - 21:40
Judith B-B:
hé Justa, wat een verhaal zeg, van die man van "know your ethics". misschien moet hij zelf eerst eens een ethiek-les volgen. Het lijkt me erg moeilijk dat je weet dat niet niet iedereen dezelfde hulp kan krijgen en dat medicijnen op zijn. Hier maken de mensen stennis om het merk geneesmiddel, daar zijn ze blij dat er uberhaupt EEN merk is.
Veel succes met het regelen van je visum en je jacht op europees voedsel! ik kijk uit naar je volgende verhaal! liefs Judith -
24 Juli 2012 - 15:45
Marco R:
He justa. Volgens mij krijg je een hoop voor je kiezen daar. Behalve europees eten dan. Vanuit de macdonalds in ales, frankrijk de groeten van astrid en mij. Ga vooral door met je goede werk daar!
-
27 Juli 2012 - 12:32
Sheila:
Lieve Justa...
heb je verslag weer GROOT uitgeprint voor MamaNet en PapaSied...
MET foto's van jou erbij...
IK heb zoveel respect voor wat jij daar doet!!!
Ik zou het je echt niet na kunnen doen...zou direct het land uitgezet worden, met een bericht op NOS Journaal...
Je zou "denken" dat ze juist dankbaar zouden moeten zijn wat voor een werk jullie daar verrichten, maar goed...like you wrote: er zijn ook fatsoenlijke mensen ertussen...
Vond het weer geweldig om je verslag te lezen...
Heb ik je al verteld dat ik trots op je ben..!!
En niet je ouders de schuld geven hoor, voor je platte kont en tieten, die komen ECHT vanzelf wel hoor...je moet gewoon wat dikker en ouder gaan worden, is mij ook overkomen...hahahahahahahahaha..
Die ouders van je hebben wel een leuke meid gedeponeerd op Aard..hahahahaha.
En wat leuk van je Surinaamse Kipgerecht...hihihi...
Lieve groetjes van Sheila.. -
29 Juli 2012 - 15:50
Ma:
Lieve Justa,
van pa al gehoord, dat je een nieuw verhaal had. Ben terug uit de rimboe van Drenthe. Dagmar heeft zich wel vermaakt, al miste zij haar computer. Huifkar zonder electriciteit: ik moest steeds aan jou denken. Het paard had haar kuren, dat lag meer aan mij dan aan het paard, ik ben te onzeker, dat voelt een paard aan. Net als een hond, maar met honden ben ik beter. Het lijkt me best moeilijk om goed om te gaan met de mensen als de middelen krap zijn. Is het gelukt met het bakken? Succes met het verwerven van een visum. Zij zullen je niet zo gauw uitzetten, je maakt je daar onmisbaar, niet alleen verplegen, maar ook nog koken en bakken. Laat maar zien dat je onze dochter bent, alleen de borsten en billen kan ik je niet meer geven. Ritmegevoel kun je ontwikkelen: ogen dicht en je lichaam door de muziek laten meenemen. Succes! en veel liefs.... -
01 Augustus 2012 - 21:59
Gea:
super verhaal weer. Ja beetje laat gelezen. was op vakantie, ja dat doen wij hier! Was je mijn dochter maar borsten geen probleem, maar ja.. Succes daar je kunt 't liefs Gea -
01 Augustus 2012 - 22:17
Gea:
hallo Isatou ik heb net uitgevonden dat die school van Freek ! in Serrekunda en Sukuta is. Nou?staaltje detectivewerk of niet? weet je weer iets meer .. -
06 Augustus 2012 - 20:06
Suzanne:
Wat fijn om weer te moeten proesten vh lachen aan het einde van je mail. (H)eerlijk!
Bijzonder om te lezen hoe eigenlijk alles went, dus ook 2 kindjes in één bed. Idd je hebt geen andere keuze en wat zonde dat hij niet begrijpt dat hij eigenlijk al blij mag zijn met een behandeling voor het kindje (ook dat had nog anders kunnen zijn).
Kunnen we geen blok kaas (of hagelslag, chocopasta, jam) naar je opsturen ;) we kunnen altijd zien of het goed blijft. Uit ervaring weet ik dat Ned - Eng prima te overbruggen valt.
Je roept maar :D
Succes met je visum en Ramadan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
